Γιατί Cyberknife
To CyberKnife, πρωτοποριακό σύστημα ρομποτικής ακτινοχειρουργικής, έχει ευρεία χρήση εκτός των άλλων στην αντιμετώπιση νευροχειρουργικών παθήσεων του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης.
Ως η πλέον σύγχρονη μορφή Στερεοτακτικής Ακτινοχειρουργικής Οδηγούμενης από εικόνα (Image-guided Stereotactic Radiosurgery), συναγωνίζεται τη μικροχειρουργική και ενίοτε αποτελεί τη μόνη λύση αφού μπορεί με ακρίβεια να προσβάλει επιλεκτικά δυσπρόσιτες βλάβες – στόχους του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού με λεπτή δέσμη ακτινών Χ χωρίς να βλάπτει παρακείμενες ζωτικές περιοχές.
Χρησιμοποιώντας ως σύστημα αναφοράς σημεία του σκελετού του ασθενούς που εντοπίζονται με σύστημα ψηφιακής ακτινογραφίας πραγματικού χρόνου και σε συνδυασμό με τον απεικονιστικό έλεγχο της βλάβης που έχει προηγηθεί (CT, MRI, κ.α.) δεν απαιτεί τοποθέτηση μεταλλικού στερεοτακτικού πλαισίου στο κρανίο του ασθενούς όπως σε άλλες ακτινοχειρουργικές μεθόδους (γ-knife, Linac). Ως εκ τούτου, σαν μία εντελώς ανώδυνη και εύχρηστη θεραπεία, επιτρέπει την επανάληψη της θεραπείας (fractionation), εφόσον κριθεί σκόπιμη.
Τι είναι η Ρομποτική Στερεοτακτική Ακτινοχειρουργική με CyberKnife®
H Ρομποτική Στερεοτακτική Ακτινοχειρουργική με CyberKnife® είναι μια σύγχρονη τεχνική ακτινοβολίας πολύ προηγμένης τεχνολογίας. Συνδυάζει την υψηλή ενέργεια φωτονίων που παράγονται από ένα Γραμμικό Επιταχυντή, με την υπερβολικά μεγάλη ακρίβεια στοχεύσεως της προεπιλεγμένης περιοχής.
Ο ρομποτικός βραχίονας που κινείται στο χώρο με έξι βαθμούς ελευθερίας, κατευθύνει τα φωτόνια που έχουν ενέργεια έξι εκατομμυρίων Βόλτ (6 MV) προς το σχεδιασθέντα στόχο. Ένα ειδικό σύστημα, παρακολουθεί ηλεκτρονικά – ψηφιακά την ευστοχία των ακτίνων καθ' όλη τη διάρκεια ακτινοβολήσεως και έχει τη δυνατότητα να διορθώσει και στους τρείς άξονες του χώρου κάθε απόκλιση, προερχόμενη είτε από τον ασθενή (ακούσια μικροκίνησή του) είτε από το όργανο στόχο (ο προστάτης μετακινείται παρασυρόμενος από τις συσπάσεις – κινήσεις της ουροδόχου κύστεως και του παχέως εντέρου που είναι σε επαφή).
Στο τέλος της θεραπείας, η απόκλιση της δέσμης από τον στόχο, είναι μικρότερη του μισού χιλιοστού.
Δεκάδες έρευνες σε Νοσοκομεία και ερευνητικά κέντρα ανά τον κόσμο (Ευρώπη, Αμερική, Ασία) έχουν αποδείξει ότι όσο μεγαλύτερη είναι η δόση ακτινοβολίας που χορηγούμε στα κύτταρα του αδενοκαρκινώματος του προστάτη αδένα, τόσο καλύτερο αποτέλεσμα επιτυγχάνουμε. Έτσι έχουμε έλεγχο της νόσου και φυσικά μεγαλύτερη επιβίωση των ασθενών. Το πρόβλημα είναι η τοξικότητα της ακτινοβολίας στους γύρω από τον προστάτη ιστούς (το παχύ έντερο και την ουροδόχο κύστη) οι οποίοι δεν αντέχουν υπερβολική δόση ακτινοβολίας και δημιουργούν παρενέργειες.
Όσο πιο πολύ στοχευμένη είναι η ακτινοβολία και δεν επηρεάζονται φυσιολογικοί ιστοί, τόσο μεγαλύτερη δόση ακτινοβολίας μπορούμε να δώσουμε στο στόχο (πάσχουσα περιοχή) και να επιτύχουμε πλήρη καταστροφή των μη φυσιολογικών κυττάρων.